دهن بین‌ها

اَلحَذَر از ریزه‌کاری‌های زن                                 زآنچه از ابلیس گیرد درس و فن

فن با یک تیغ چندین سر زدن                           حلقۀ یک در به چندین در زدن

عزت‌ّالدوله به حرف مادرش                              هرچه او میگفت بودی باورش

یک شبی پایان بزم و صرف شام                        گفت مادر با تو دارم یک پیام

خفیه‌ای از محرمان بارگاه                                 یک دل و یک رنگ و با ما خیرخواه

گفت با من همسر پیرِ امیر                               کج‌خیالی‌ها نهفته در ضمیر

تا رساند چشم زخمی بر تقی                           آن نمک نشناس بد عهد شقی

شایعات

گشت در افواه شایع مثل برق                          در شمال و در جنوب و در غرب و شرق

حکم کرده صدر اعظم از غضب                          گر زن پیشین او آن بی‌ادب

در گذرگاه امیر آید به صف                               تا ز بدخواهی کند او را هدف

کیفۀ دیرین خود بیرون کند                              پیکر آن سفله را در خون کُند

منعطف سازند او را زین خیال                           تا نیابد بر چنین کاری مَجال

من به عرض شه رساندم این خبر                     تا ورا آگه کند از این خطر

شوهرت را آگه از این راز کن                            شدّت این کینه با او باز کُن

تا شناسد آن زن پتیاره را                                هرزه گرد و مفلس و بی‌چاره را

تا دهد منع ورود او به شهر                              از طریق حِدّت و تهدید و قهر

خود تو با دلسوزی و ناز و ادا                             بازگو با شوی خود این ماجرا

تا که از دلسوزیت شادان شود                          دل پُر از امید و لب خندان شود

مرد بی‌کس چون محبّت بُو کند                         علقۀ خود جمله بر آن سو کند

شوی تنهایِ بدونِ تکیه‌گاه                               باشد اندر دست زن چون پَر کاه

تکیه‌گاه از هرکجا پیدا کند                               درب دل را هم بدان سو واکند

تو ازین ره اعتمادش جلب کن                           جا از این باریک در آن قلب کن

ای گذشته، ای پُل آینده‌ها                              مادرانه پُورها زائیده‌ها

یاد باد آن رفته‌های بی‌غبار                             مردمان پاکبازِ آن دِیار

یاد باد آن ساده باور بَرزِگَر                              دل سپرده بر خدای دادگَر

یاد باد آن مطبخِ قائم مقام                             و آن محبّت‌های پاک و مستدام

آن چلیپا خط چون ابرویِ یار                            از نی مشکین آن گو، هی نگار

آنکه بر من خطّ نوشتن یاد داد                         رحمت یزدان بدان استاد داد

رحمت حق بر مُحمد زنگنه                              آنکه دانش داد بر من یک تنه