راز و نیاز

الهی همتّی ده فوق حاتم                           نه آدم دیده مانندش نه خاتم

چنان همت که چشم روزگاران                      یکی نادیده از صد یا هزاران

بلندایش به اوج کهکشان ها                        برانگیزنده چون آتش فشان ها

قویم و پرشکوه و بی همانند                        چنان البرز و الوند و دماوند

بتابد ز  آن فروع صلح و احسان                     زداید کینه ها و پرورد جان

گدازد انجماد کینه ها را                             محبّت خانه سازد سینه ها را

بسوزد در نهادم حب زر را                           همین سرچشمۀ عصیان و شر را

امانم بخشد از این زرشماری                      برای وارثان دفتر نگاری

ازین عصّاری و باروت سازی                        تن و جان سوزی و انسان گدازی

به عشق سیم و زر مرگ آفرینی                 ز خون خواری چو زالو بی قرینی

ز دژخیمی دگر انسان دیگر                       ز وجدان مرده با وجدان دیگر

نگون سازد سراپای وجودم                       دگرگون جبلت و ذات و نمودم

فرو ریزد بنای آرمانم                                به پیوندد به جان ها بند جانم

نجاتم بخشد از بغض گدایان                      ز سلک تاجداران کدخدایان را

ازین نفرت فزا چرکین جذامم                     به انسان دوستی پیچد لگامم

چه حاصل زاین همه گل پروریدن                به صحرای اجل غافل چریدن

رها سازم سر از این دردسرها                  ز قید گونه گون قلاده زرها

ز شب بیداری و اختر شماری                   چو ماران از خزینه پاسداری

ازین هول و ولای صبج تا شام                   چه خواهد شد مرا طالع سرانجام

چه خواهد شد همه مال و منالم               که خواهد بُرد این بارو بالم

که خواهد خورد مال و مکنتم را                  دریغ و رنجهای ذلت ام را

کدامین کارخانه در چه کشور                    چه سودی کرده عاید در چه دفتر

کدامین مستغل و کاخ و خانه                    بنام صاحبش ثبت است یا نه

چه کس وارث شود این گنج هارا                تحمّل کرده کس این رنج هارا