خواب و خیال

جهان جانا همه خواب و خیال است               زر و سیمش مکافات و وبال است

برو دروازه بان خیرها باش                           ز خود بگسل خدوم غیر ها باش

خدا از بهر خیر بندگانش                            چنین خوب آفریده این جهانش

بجز خوی بد نامهربانان                              کسی نادیده بی مهری ز جانان

هر آنکس مهربانی بر بشر کرد                    رضا از خویش فرزند و پدر کرد

چو رنجی در رسد بر بندگانش                    بسوزد بند بند استخوانش

چو رنجی کم شود از بندگانش                   شود لبریز از شادی روانش

که مخلوق خدا معشوق اوی اند                  و گر در چشم ما زشت و نکوی اند

به چشم او عزیز و نازنین اند                      اگر از روم یا از هند و چین اند

همه گل های گلزار خدای اند                     به چشم باغبانش با صفای اند

برو بر صلح و دانش جان فدا کن                  مکان در قرب ذات کبریا کن

که حق بر خادمان صلح عالم                     دهد زرّین کلید قلب آدم

که محبوب القلوب عام گردند                     هماره زنده در ایّام گردند

توّلد تازه

چو شد بیدار از رویای شیرین                    نشان نامانده از غم های دیرین

به نیرو و نشاط طفل معصوم                    سبک بار از غم معلوم و معدوم

تو گوئی بر زمین نو پا نهاده                      سر اندر دامن عیسا نهاده

هر آنکس پاس حق الناس دارد                 ز حق بندگانش پاس دارد

سر از سرها کند تا جاودان ها                  عزیز هر دیار و هر مکان ها

نجوای شبانه

الا تنها پناه بی پناهان                            عطابخش  خطای بی گناهان

الهی خود تو آگاهی که هر شب               وجودم سوزد اندر آتش تب

کجا رو آورم جز بارگاهت                          رهی نه پیش پای چاره خواهت

کجا زین طالع و اختر گریزم                       که با وجدان دمادم در ستیزم

چه سازم با عذاب جاودانی                     که جانم می گدازد در نهانی