شب های استکهلم

در استکهلم پیری نازنین بود                       مآل اندیش و راد و نکته بین بود

خردمندی چو لقمان حکمت آموز                  وز ارشاد خلایق طاعت اندوز

به چشم خلق در سلک کشیشان              به خلق و خوی و استغنا نز ایشان

مسیحا خصلتی قیصر گدازی                     ز مال و جاه و منصب بی نیازی

غم جنگ و جنون خم کرده پشتش             دریغ و غبن و حرمان بسته مشتش

عطوف و مصلح و خوش طینت و پاک           که گوئی زادۀ نور است نی خاک

بهر منزل به هر برزن به هر کوی                چو حوران بهشتی شاد وخوش خوی

نه بر آیینه اش از کین غباری                    نه از رنج کسان بر دل قراری

وجودش وقف غیر و خیر مطلق                 غم خود رانده گشته غیر مطلق

خدا خوئی صفا جوئی عفیفی                  ندیده کس ازو فعل سخیفی

به چشم مردم شهرش عزیزی                  جنیدی بایزیدی با تمیزی

در انصاف و خلوص و خیر خواهی               صفا بر پاک وجدانش گواهی

گهی زین نامور دیدار می کرد                   نهاد خفته اش بیدار می کرد

ز گفتارش دل و جان تازه می گشت           نی وجدان بلند آوازه می گشت

به چشمش گنج های بی کرانش               برابر بود با درّ بیانش

تو گوئی اوست مجنون پیر لیلاست             دمی با او به از لذات دنیاست

چنین درد آشنا غمخوار مشفق                 حکیم ره شناس و یار مشفق

چنین روشن روان عاقبت بین                   حکیم و کاردان و مرد تمکین

در آن شهر و دیار پر تک و تاز                    همه در حرفت خود کارپرداز

درین هنگامۀ پر جنبش و جوش                 چنین خش طینت دانای باهوش

بهین الطاف ذات کردگار است                   سر از هر نعمت اندر روزگار است

عصای دست هر پیر و جوان است              گرامی تر ز سر برتر ز جان است

هجوم آرد اگر غم های عالم                      چو سیلابی به فرزندان آدم

غم افسایش چنین فرزانه پیر است             اگر غم ها چو شیر او شیر گیر است

به سان شمس تبریز شکر ریز                   نوای بلخ در نی زار تبریز

دلیلی بر دلیلان بی تفاخر                        چراغ پیر در کف بی تظاهر

هر آن شهری یکی زآن پیر دارد                  ز دریای خرد اکسیر دارد

هر آن جا بر چنین پیری مباهی است          به نعمت های عظمای الهی است

سواد دیدگان در خانۀ چشم                     پر از نور صفا و عاری از خشم

هر آن شب در حضور او بسر شد               به عاشق کی شب وصلت سحر شد