دام سیاست

نه اندر دام خوش رنگ سیاست                      پی آسایش و جاه و ریاست

مقام و منصب و سر رشته داری                      به روی گردۀ مردم سواری

سخن های قشنگ و ناب گفتن                      در از خر مهرۀ ناسفته سفتن

بقول آن حکیم آسمان جُل                             همان سقراط بی نیرنگ و عقل

سیاست چیست مشکی اندرون باد                 دو صد لعنت بدین مشک تهی باد

درونش از هوا پر باد خالی                             ولی ظاهر قشنگ و شیک و عالی

برونش از صفا پربار و سرشار                          درونش بدتر از گند لجن زار

برونش دلربا چون روی تائیس                          درونش همچو فاضل چاه پاریس

برونش مثل قول و فعل شیطان                       درون نشنیده هرگز بانگ وجدان

به زیبائی برون دلها کند خون                          درونش حقّه و نیرنگ و افسون

برون زیباتر از آرایش قوچ                                درون مانند سوفسطائیان پوچ

سیاست را هزاران مکر کید است                    بدان ز آن خلق عالم مثل صید است

سیاست عالمی را کرده گریان                       پر از انبوه زار و خسته نالان

اگر غافل نسازد خلق عالم                           کجا گردد سوارش چند آدم

که ظاهر خوشگل و شیک و ملوسند               یکی چون مرغ و آن دیگر خروسند

یکی کبادّۀ غربی به دوشش                         دگر سرحلقۀ شرقی بگوشش

یکی گوید حقیقت با من استی                      حریفم حقّه باز و پر فن استی

یکی گوید رقیبم همچو زالوست                      مکد خون دل هر جا که هالوست

سیاست جمله ترفند و عجیب است               فریب است و فریب است و فریب است