آئینه‌سازان

بسیط زمین زآن دل داده‌هاست                  صفازادگان دست و دل ساده‌هاست

بیا ماهم آئینه‌سازی کنیم                          در آئینه‌ها عشق بازی کنیم

که تا چهر حق را تماشا کنیم                     گره از جگر بند غم وا کنیم

دل آئینه سازیم بی‌رنگ و ننگ                    دریغ ار شود سینه انبار تنگ

چو انبار دلها پُر از کین شود                       سراها سیه‌پوش و غمگین شود

زمین عرصۀ جیش شیطان شود                 مسلّط به نیروی یزدان شود

نه از تابش مهر روید گُلی                         نه از شاخه‌اش نغمۀ بلبلی

چو دلها مکان غم و درد گشت                   لبان بی‌طراوت رخان زرد گشت

نه داماد را تاب در زانوان                           لب نوعروسان چو گُل در خزان

هلا تا توانی جلا ده به دل                        که آخر بباید غنودن به گِل

زمین را پُر از غنچه کن ای حکیم                  که ناید ز خس جز عذاب الیم

به خندان لبان را به مهر و وداد                   مَخُشکان ز بیداد و بغض و عناد

الا ای سُخن دان یزدان منش                     به دل‌ها میفکن ز هیجا طپش

ز تمجید سفّاکی جنگیان                          چرا آتش افروزی اندر جهان