بنای تمدن

تمدن چنين پی گذاری شده                      گل از خون دل آبياری شده

يكی در گابون جان سر نان دهد                  يكی جان به يك بوس جانان دهد

يكی در تب و تاب تا صبحدم                       فلك نيلگون كرده از آه و غم

يكی توله سگهاش قلاده زر                       يكی قرص نان جويد اندر قمر

تمدن چنين داده نظم اهور                        يكی در قصور و يكی قعر گور

يكی در اليزه خلائی كند                           يكی كوی و برزن گدائی كند

كتاب تمدن

بلی اين تمدن كه در عالم است                  گواهان ننگ بنی آدم است

كتابی پر از وحشت و ننگ‌هاست                فسون و تباهی و نيرنگ‌هاست

كه از اشك و از خون رقم خورده است           رگ و ريشه‌اش آب غم خورده است

بنی نوع شيطان نگارنده اش                      جفا و جنون بذر كارنده‌اش

نخوانی يكی سطر بی اشك و خون              نه يك صفحه بی نقش جهل و جنون

همه سرشكفتی، همه پازدن                     همه گرز و خنجر به سرها زدن

نگارنده‌اش استخوان قلم                          كه فاتح شكسته قدم در قدم

مركب از اشك فنا گشته‌گان                      به خون در شبيخون بر آغشتگان

چنان فاضلاب است گند و عفن                   لبالب ز قندان و لای و لجن

نيابی در آن ننگ‌نامه اثر                            مگر زخم تير پدر بر پسر

به جز رد پای جنايت‌گران                           نيابی از ايثار و نيكی نشان

سراسر شرارت، سفاهت، جنون                 لبالب سر و سينه و اشك خون

همه زخم پيكار سردارها                           سر آزادگان بر سر دارها

دياران كه تاراج و نالان شده                      عروسان كه ناكام و گريان شده

نه غير از جنون جهانگيرها                         درون بيشه، خل‌بازی شيرها

ستايش ز ديوانگان قرون                           كه سرمشق گشته به علم و فنون

دل و جرأت شيردل جنگيان                       كه ميراث مانده به فرهنگيان

نوشته ایا جوهر اشك و خون                     نی استخوان‌ها و كلك جنون

ناپلئون كجا را چه سان فتح كرد                  كجا تپه با دره هم سطح كرد

چه دشتی بپوشاند از لاشه‌ها                   ضيافت سرا ساخت بر باشه‌ها

چه روزی، چه ساعت به مسكو رسيد           در آن شهر يك تا نفس‌كش نديد