• رنج باغبــان
  • جدل در ملکوت
  • دهقــــان نـــامه
  • گــــدا نــــامه
  • حماسه ظلمت شکن
  • حمــاسه خاوران
  • حماسـه هیزم شکن
  • لالــه های قافلانکوه
  • امیـــر کبیـــر
  • خـــادم نـــادم
  • چنین گفت بودا
  • آلبرت شوایتزر
  • کلیات بسیج خلخالی

در باب حماسه هیزم شکن

بسیج خلخالی خالق اثر معروف حماسه هیزم شکن است

در سال 1345 این کتاب به عنوان نامزد جایزه ادبی نوبل معرفی می گردد به دلیل اینکه کتاب به زبان فارسی نوشته شده بود در کمیته نوبل مورد بررسی قرار نگرفت ولی دانشگاه تهران که یک مرجع مهم علمی بود این اثر را مستحق دریافت این جایزه دانسته است.

 

استاد عبدالله باقری (فرزانه ‏پور) متولد 1292 در تهران است و یکی از اساتید بنام هنر تذهیب ایران زمین است که تذهیب اثر معروف حماسه هیزم شکن از شاهکارهای او محسوب میشود .

 

استاد محمد تجویدى متولد سال ۱۳۰۳ در تهران، فرزند محمدهادى تجویدى، استاد نقاشى هنرهاى زیبا و از شاگردان کمال ‏الملک نقاش بزرگ قاجار بود.

محمد تجویدى حدود صد و بیست جلد کتاب از دیوان‏ هاى شعراى ایران همچون سعدى، حافظ، بابا طاهر عریان، فردوسى و دیگران را به تصویر کشیده است.

تجویدى تصاویر کتاب حماسه ‏ى هیزم ‏شکن اثر بسیج خلخالى را بهترین اثر خود مى ‏انگارد.

حاضرین در سایت

ما 5 مهمان آنلاین داریم
بشر مشاهده در قالب PDF چاپ فرستادن به ایمیل
مشاهده در قالب PDF چاپ فرستادن به ایمیل
جمعه, 16 تیر 1391 ساعت 06:53

بشر


بشر چيست آميزۀ آب و گل                         درون چاهِ تاريك تن جان و دل

تمنّای تن لذّت و عيش و نوش                      دل و جان به ديدار حق در خروش

تنوره‌كشان تن كه پرواز كن!                         دَمادَم در انبارم انباز كن!

دَمادَم مرا پُر كن از آب و دان!                       مَكُن اعتنا بر تمنّای جان!

زَند مرغ جان زار كای خيره سر                     اَلا خادم آغل گاو و خر

چرا روز و شب خدمت تن كنی؟                   تعدّی و اجحاف بر من كنی؟

ندانی دراين تنگ نای قفس!                       برايم نمانده مجالِ نفس؟

من اينجا اسيرم توئی چون اسير!                روا نيست جانا ستم بر اسير!

به پايم گرانتر سلاسل زنی!                      به كامَم دَمادَم هلاهل كنی!

دل‌آوا زَنَد كای پرستار تن!                         مكُن بيش از اين تنگ زندان من

در اين تيره زندان اسير توام                       سر اندر گريبان اجير توام

مرا خود همين خوردن خون بس است          كه اين خوی كفتار و هم كركس است

تو باری مرا رنج افزون مَدِه                         مكافات ز اندازه بيرون مَدِه

يتيم ار كشد آه لرزد ستم                         كه نای و نوای يتيمان مَنم

مرا وارهان زين مبالِ عفن                         كه تا بال گيرم به بزم عدن

منم مَدخل و مخرج راه حق                       مقام مُهنّا و دل خواه حق

مكُن اعتنا بر تمنّای تن!                            كه او كرده آواره‌ات از وطن!

تو از عرشيانی نه از فرشيان                     گريبان ازين رهزنان وارهان!

مرا بيش ازين گر پريشان كنی                    گرفتار اندوه و حرمان كنی!

وگر زَجر و اندوهم افزون كنی                     ازين بيش دل لجّۀ خون كنی!

بهم بَر زنم دودمان ترا!                             پريشان كُنم خانمان ترا!

ز پي بركنم بارگاه ترا!                              دراندازم از پا سپاه ترا

مكان تو در عرش اعلاستی!                     چرا در قفس در بدر واستی!

مرا می كشانی قفا در قفا!                      به خطّ و هوس از كجا تا كجا!

خوش آندم كه پَر گيرم ازين قفس               به باغ جنان تازه سازم نفس!

آخرین بروز رسانی در سه شنبه, 20 فروردین 1392 ساعت 04:22