• رنج باغبــان
  • جدل در ملکوت
  • دهقــــان نـــامه
  • گــــدا نــــامه
  • حماسه ظلمت شکن
  • حمــاسه خاوران
  • حماسـه هیزم شکن
  • لالــه های قافلانکوه
  • امیـــر کبیـــر
  • خـــادم نـــادم
  • چنین گفت بودا
  • آلبرت شوایتزر
  • کلیات بسیج خلخالی

در باب حماسه هیزم شکن

بسیج خلخالی خالق اثر معروف حماسه هیزم شکن است

در سال 1345 این کتاب به عنوان نامزد جایزه ادبی نوبل معرفی می گردد به دلیل اینکه کتاب به زبان فارسی نوشته شده بود در کمیته نوبل مورد بررسی قرار نگرفت ولی دانشگاه تهران که یک مرجع مهم علمی بود این اثر را مستحق دریافت این جایزه دانسته است.

 

استاد عبدالله باقری (فرزانه ‏پور) متولد 1292 در تهران است و یکی از اساتید بنام هنر تذهیب ایران زمین است که تذهیب اثر معروف حماسه هیزم شکن از شاهکارهای او محسوب میشود .

 

استاد محمد تجویدى متولد سال ۱۳۰۳ در تهران، فرزند محمدهادى تجویدى، استاد نقاشى هنرهاى زیبا و از شاگردان کمال ‏الملک نقاش بزرگ قاجار بود.

محمد تجویدى حدود صد و بیست جلد کتاب از دیوان‏ هاى شعراى ایران همچون سعدى، حافظ، بابا طاهر عریان، فردوسى و دیگران را به تصویر کشیده است.

تجویدى تصاویر کتاب حماسه ‏ى هیزم ‏شکن اثر بسیج خلخالى را بهترین اثر خود مى ‏انگارد.

حاضرین در سایت

ما 6 مهمان آنلاین داریم
کوچ ها مشاهده در قالب PDF چاپ فرستادن به ایمیل
مشاهده در قالب PDF چاپ فرستادن به ایمیل
جمعه, 16 تیر 1391 ساعت 16:05

كوچ‌ها


بسی كوچ‌ها ديد چشم فلك                        از انسان ميان سما و سَمَك

ز هر گوشه‌ای بر دگر گوشه‌ها                      اَبا توشه‌ها يا كه بی توشه‌ها

كلاغ از پی دزدی گردكان                            گدا بهر تحصيل يك لقمه نان

گُرازان پی كندن ريشه‌ها                            شغالان شتابان درون بيشه‌ها

به روی زمين حاصل كوچ‌ها؟                         نكو بنگری چيست جز پوچ‌ها؟

تدارك نمودن سپردن به غير                         كه از عاريت ديده فرجام خير؟

نگويد خِرد زندگانی مكن                             به هر پوچ جان رايگانی مكن

پی پوچ‌ها، كوچ‌ها جان كنی است                 كه حاصل از آن غبن و بر سر زنی است

اگر مرد كوچی سفر كن ز پوچ                      نه زين سو بدان سو چو كولی بَلوچ

بدان كوچ گويند، كان مرد كرد                       ز خود خوف و آز و هوس طرد كرد

فرو شست دست از تمنّای تن                     كس و كار و همكار و فرزند و زن

در اين كوچ اوّل به خود راست باخت               پس آنگه ز جا توشه و زاد ساخت

به سی سالگی دانش از سر گرفت              هدف را چو جان تنگ در بَر گرفت

چو خود رفع رنج سياهان كند                      بلا دور از آن بی گناهان كند

ز گفتار بگذشت و كردار شد                       طبيب و حكيم و پرستار شد

سفيدی كه بَهرِ نژاد سياه                         گذشت از سر و جان و عنوان و جاه

شد استاد درس بشردوستان                    گلی جاودان اندرين بوستان

بقا باد اين خضر و اين راه را                       فروغ ابد اين خور و ماه را

كه تاريخ جز اين ندارد فروغ                        مگر ظلمت جنگ و جهل و دروغ

بجز عرّ و تيز جهانگيرها                            فكنده به چشم فلك تيرها

بناپارت بازی و/// ها                                دياران به تاراجش آماج‌ها!

اگر آبروئی است تاريخ را                           مَه و مهر و تابنده مريخ را

همين عاشقان‌اند و دل دادگان                  جز اين زنده جانان چه دارد جهان؟

جز اينان كه در راه خير بشر                       ندارند پروا نه از جان نه سر

همه حاصل مزرع خلقت‌اند                        عزيزان هفتاد و دو ملت‌اند

 

عيش اَبد


الا عَبد فرمايش تن شده                           غلام كمر بستۀ زن شده

گچ و آهك و خشت و آهن شده                  ورم كرده انبان ارزن شده

مبّدل به ساروج و سيمان و گِل                   بدان بسته جان و بدين داده دل

برافراشته كاخ گردون مدار                         نموده دو روز دگر واگذار

ز بيغولۀ تن قدم نِه برون                            شود تا كه عيش‌ات دَمادَم فزون

آخرین بروز رسانی در سه شنبه, 20 فروردین 1392 ساعت 04:16