در باب حماسه هیزم شکن
بسیج خلخالی خالق اثر معروف حماسه هیزم شکن است
در سال 1345 این کتاب به عنوان نامزد جایزه ادبی نوبل معرفی می گردد به دلیل اینکه کتاب به زبان فارسی نوشته شده بود در کمیته نوبل مورد بررسی قرار نگرفت ولی دانشگاه تهران که یک مرجع مهم علمی بود این اثر را مستحق دریافت این جایزه دانسته است.
استاد عبدالله باقری (فرزانه پور) متولد 1292 در تهران است و یکی از اساتید بنام هنر تذهیب ایران زمین است که تذهیب اثر معروف حماسه هیزم شکن از شاهکارهای او محسوب میشود .
استاد محمد تجویدى متولد سال ۱۳۰۳ در تهران، فرزند محمدهادى تجویدى، استاد نقاشى هنرهاى زیبا و از شاگردان کمال الملک نقاش بزرگ قاجار بود.
محمد تجویدى حدود صد و بیست جلد کتاب از دیوان هاى شعراى ایران همچون سعدى، حافظ، بابا طاهر عریان، فردوسى و دیگران را به تصویر کشیده است.
تجویدى تصاویر کتاب حماسه ى هیزم شکن اثر بسیج خلخالى را بهترین اثر خود مى انگارد.
حاضرین در سایت
ما 3 مهمان آنلاین داریم
چنین گفت بودا شهریاران
| شهریاران |
 |
 |
 |
|
|
| جمعه, 16 تیر 1391 ساعت 21:40 |
شهريارانگر نباشد سايۀ شه بر سرش از خرد فرمانبرد نز نوكرش ای پدر شاهان عدوی ملّتند اصل هر عيب و اساس و علّتند سایۀ شه در فراز مملكت مورث رنج است و فقر و مسكنت گر شود برچيده اين بنياد پوچ جغد خواهد كرد زين ويرانه كوچ ای پدر برخيز حق گردد عيان شكر حق آيد برون از هر زبان دو كنار از حول و حوش آفتاب تا حقيقت افكند از رُخ نقاب هان مپنداری كه با تو دشمنم يا كه خصم خلق‌های ميهنم مُلك را افراد آبادان كنند جان به حفظ خاك آن قربان كنند
خونخوارخون ملّت را مكيده روز و شب سُرخ گشته همچو زالو هر دو لب نيست او رهبر بلای جان ماست منشاء بدبختی و خُسران ماست پادشاهان طی تاريخ جهان طالب سودند و طرّاح زيان
اتّحاد گرگ و ميش ملّتی كو متحّد نبود به شاه خود به كج رایی شه باشد گواه ملّتی نامتّحد با شاه خويش گم كند در زندگانی راه خويش ملّتی كز شاه خود ناراضی است اندر آن كشور جهالت قاضی است ضعف شاه از ضعف ملّت سر زند ضعف آن دو لطمه بر كشور زند ضعف چون عارض شود بر ملّتی زايد از آن هر چه عيب و علّتی ملّتی گر شد ضعيف و ناتوان چون مصون ماند از آسيب زمان ملّتی كه خون ندارد مرده است باب اوراق حياتش برده است شاه گويد من شبانم گلّه را من نباشم موش دزد غلّه را او نداند شاه خودسر دزدهاست باج گيراننده خود از فردهاست شاه سربار است روی دوش‌ها بهترين آماجگاه موش‌ها پادشاهان در جهان ديوانه‌اند همچو جغدان عاشق ويرانه‌اند از سزاران تا تزاران هر زمان بر رسد بر سوی شاه از هر زبان يك نفر از پادشاهان سلف كس نمی گويد كه نبوَد ناخلف شاه يعنی بار دوش و مفت‌خوار در ميان گلّه‌ها چون گرگ هار آنكه مستثنی شود از ديگران عقل نبود در دماغش بی گمان آنچه در هر قوم از صف‌ها جداست غرّه بر خويش است از حكمت رهاست خلق بايد خود امير خود شوند كارفرما و سفيرِ خود شوند فرقها برخيزد از بين فرق عاقلان جويند از جاهل سبق هر كسی از عقل و دانش بيشتر از دگر اهل وطن او پيش‌تر سلطنت تاری است پيش آفتاب كرده پنهان نورِ خود اندر حجاب سلطنت فيضی است بر رخسار مهر ز آن فروغ آسمان پوشيده چهر اين سُخن را بارها گفتم بسی هر كسی فرقی ندارد با كسی هر كه در تقوی و دانش برتر است بين مردم او ز سرها سرتر است هر كسی در علم خود لقمان شود عالمی ز آن نور باران می شود اين فضولی نيست يك تن بلهوس كشوری را حبس سازد در قفس شاه خود را سایۀ يزدان كند هر كه منكُر شد غل و زندان كند هر كه خلف شه شود انديشه‌اش بركند از خاك ميهن ريشه‌اش يك نفر يك ملّتی را لِه كند تا كه خود را از حماقت مه كند ای پدر از من چرائی خشمگين با خرد كن مشورت بی خشم و كين تا مگر از خويش خود خالی شوی واجد آن خصلت عالی شوی تا مگر بر نفس خود غالب شوی پيشرفت خلق را طالب شوی خلق بايد هر يكی يك سر شوند نوبه نوبه حاكم و رهبر شوند هر كه او در كارها داننده‌تر در امور خلق گرداننده‌تر چون برآيد دست‌ها از آستين عدل و آزادی شود با هم قرين گر نباشد در خلايق بيم و باك زر برويد از دل هر مشت خاك غول استبداد را گردد سوار رخت بندد مسكنت از اين ديار گر نباشد سايه‌ای بالاسرش عقل و هوش خويش گردد رهبرش گر نباشد بين مردم دست غير هر كسی كوشد به كسب و خير غير ملتّی بی خون چه نسلی پرورد تا كه سيل فتنه‌ها بند آورد ملّتی بی توشه و تاب و توان هست بار دوش ابناء زمان كشوری با مردمان بی رمق چون برد از فتنه جويانش سبق ملّتی ناهم دل و از هم جدا هست محروم از فيوضات خدا هر كه نعمت‌های حق تحريم كرد جان خود بر جان ستان تسليم كرد نعمت امن و امان فيض حق است ای خوش آن ملّت كه بر آن ملحق است ملّت بی بنيه و تاب و توان نيست اِلاّ باب طبع جان ستان |
| آخرین بروز رسانی در پنجشنبه, 24 اسفند 1391 ساعت 03:59 |
شادروان بسیج خلخالی
