شبی با خیّام

یک شبی خیّام را دیدم بخواب                      گفتم اورا کای جناب مستطاب

اینهمه تعریف جام و باده را                          چیست موجب کرده ای اندر کتاب؟

رنجه شو دارالمجانین را ببین                        مِی چگونه کرده آنان را خراب

صد نود آمار آن دیوانگان                              بوده است از خوردن جام شراب

یا برو تعداد مسلولین شهر                          کز همین می شد جگرهاشان کباب

کن نظر بر فرقۀ وافوریان                             جام می دارد چنان نایب مناب

شیخ صنعان را صلیب آویختن                       چیست باعث غیر این افشرده آب؟

دختر زرگر چه شاداب است و سرخ               این عزب را بین که چون آرد عذاب

درّۀ بستان جان است آب رز                        ریشه کَن سازد بشر را لا کتاب

مغز و اعصاب جوانان را ز بن                        می کند فاسد چنو پر غراب

ای خداوند زمین و آسمان                          ریشۀ رز را بسوزان با شتاب

گفت خیّام آن حکیم نکته دان                      کای جوان غافل از عمق و نهان

می نه آن زهر لبالب در خم است                 عقل بس دانا در این معنا گم است

آنچه من زآن نام بردم در کتاب                     خوردنش آباد سازد نی خراب

مستی آن می، ز خود هشیاری است           ترک خواب جمله جان بیداری است