نوزاد

بهنگام تولّد دست نوزاد

نه پیکان است و نه شمشیر پولاد

پس از تحصیل در دانشسراها

هزاران سر بر اندازد چو جلاّد

بشر مرآت ذات کردگار است

ز صنع حضرت حق شاهکار است

اگر مخدوش و معیوب و خراب است

ز سهل انگاری آموزگار است

به ره آموزگاری دید مستی

به خونِ عابری آلوده دستی

چو با چشمش نگاهش آشنا شد

فغان آورد کان قاتل تو هستی

جهان بی نور عرفان و نبوّت

بود چونان فتای بی فتوّت

یلی عاری ز وجدان و مروّت

کجا عشق و کجا عقل و اخوّت

دبستان در حصاری خود جهان است

نظام زندگی از نظم آن است

بد و خوب آنچه زیر آسمان است

از آن سرچشمه در هر جو روان است

اگر روی زمین بتخانه گردد

پر از فرزانه یا دیوانه گردد

همه آباد یا ویرانه گردد

ز تعلیمات آن یک دانه گردد

ز شاگردان یکی زار و نوان بود

رخ اش پژمرده چون گل در خزان بود

ازین اندوه چشمان معلّم

خروشان چون دو دریای غمان بود

آنکه در نوع بشر القاء باور میکند

دست کاری در نقوش کلک داور میکند

گر نداند راز تعلیم و رموز تربیت

لوح زیبای مقدّر را مکدّر میکند

دبستان واحدی چو کشور استی

هزاران سر در آن یکتن سر استی

اگر عدل و محبّت حکمرانش

همه سرها سر یک پیکر استی