ارمغان

هله ای سرآمد عاشقان

بمن این حماسۀ جاودان

ز هلاکشان شده ارمغان

که کنم نیاز صفای تو

همه عاشقان برادری

همه تشنگان برابری

همه بوسه میزند ای پری

بدو دست عقده گشای تو

همه دختران حرمسرا

که کشیده اند بسی بلا

همه لب گشوده بیک نوا

بستایش و به ثنای تو

حلقات سلسلۀ جنون

ز دو پای قافلۀ قرون

نگسستی ار به بهای خون

کی گسسته بود سوای تو

تو یکی کنندۀ رنگها

بعدم کشندۀ ننگها

بصفا برندۀ جنگ ها

بدرود بر تو و رای تو

بصفا سرآمد عارفان

بوفا معلّم عاشقان

به بشر بسان تو جان فشان

نه بمطلقیّت و تای تو

همه تارو پود وجود تو

همه جلوه های نمود تو

همه رکوع و سجود تو

همه سرود و نوای تو

ز نسوج صلح و صفا عجین

به خلوص و عشق و وفا  قرین

پی دفع جنگ و جنون و کین

همه دم همیم ولای تو

همه طوطیان شکر دهان

همه بلبلان ترانه خوان

سزد ار شوند بیک زبان

همگی ترانه سرای تو

همه صلحجوی سخنوران

صلحای پاکدل جهان

همه یکدم و همه یکزبان

بزنند پر بهوای تو

نبُد ار که خطّ امان تو

رشحات کلک و بنان تو

بجهان نبود بجان تو

احدی که سلسله واکند

ز فحول اعلم عالمان

ز نفورس اعقل عاقلان

نبُدی بجز تو ز جاهلان

سر و جان به برده فدا کند

ز چه روی نرد قمار خود

همه هرچه دار وندار خود

عوض نثار بیار خود

به سیاه چرده چرا کند

به اراده کام خطر رود

نه بپای بی نیازتر از همه

چو تو اهل رازتر از همه

چه کسی سراغ کجا کند

تو ذبیح صلح و صفاستی

تو رسول مهر و وفاستی

تو شهید راه خداستی

بدرود بر تو خدا کند

بمصاف لشگر رنجها

نشکست پشت تو گنجها

نشد آنکه عشوه و غنجها

بدمی دل از تو جدا کند

مرض درندگی و جنون

ز وحوش ماترک قرون

نبُدی بجز تو یکی بخون

بدمی علاج و دوا کند

سری ار که خاک رهی شود

سر کوی عشق مهی شود

نه شهید رخ سیهی شود

به نگار خویش جفا کند

اگر از سلالۀ عاشقان

رسد عاشقی چو بپای جان

دل و دین و سر همه رایگان

بفدای زلف دوتا کند

تو که از شراب خم عدم

زده ای پیاله دمبدم

که بشر رها شود از ستم

به تو جاودانه ثنا کند