شگفتا

شگفتا که خونریزی رایگانی

گرفته بخود رتبت قهرمانی

ودیع خدا گشته شمشیر فاتح

پذیرفته پروانۀ آسمانی

عناندار ار گشته بمیدان قانون

سرآمد بُده آنکه در بدعنانی

بر این گلّه با آنهمه هوش و فکرت

پلنگ آرمانها نموده شبانی

بر این تفته ره کاروان روانه

بسی رهزنان داشته ساربانی

بسی بند بافان و قلّاده سازان

شده مفخر و مظهر جاودانی

وضو کرد کان از سرشک یتیمان

نشسته به محراب جنّت مکانی

جنایت گرفته مقام شجاعت

شجاعت بر اجساد مرکب دوانی

فرومرده بیخ نهال محبّت

وبال آمده نیکی و مهربانی

نه هرکو به هیبت چو ببر دمنده

نه هرکو به هیئت چو شیر ژیانی

همو در عداد نفوس نحیفه

همو از نزاری ّ و سستی نشانی

بدین شیوه ابناء آدم نهاده

قدم در ره ساحت زندگانی

بیک دست بنشانده خشتی بر ایوان

بدست دگر کرده نابود و فانی

بشر با همه پیری و رای و حکمت

چو طفلان پا در گریز از معانی

همه در پی رنج و آزار دادن

همه تیر بر مغز و پیکر پرانی

همه سود او دود باروت و کندر

پی کشتن پور خود در جوانی

همی مویۀ مادران بر مزاران

شده جای رود و نوای اغانی

بشر تا که از نو بفطرت نزاید

به نیکی به نسپارد ار قهرمانی

هماره خداوند جنگ است فاتح

همی صلح و سلم است در ناتوانی