سبد گل

ای آنکه دلم شاد ز دیدار تو باشد

جان زنده ز دو لعل گهربار تو باشد

جز گل که نمودار وقار است و محبت

بر پات چه ریزم که سزاوار تو باشد

ای آنکه شعاع شرف و عقل و سعادت

در دایرۀ گردش پرگار تو باشد

جز گوهر احساس صدفهای حقیقت

هم سنگ چه یک از صد ایثار تو باشد

ما را که تهی دست بدست تو سپارند

گر پر شود از ثروت سرشار تو باشد

ای آنکه بدین بار گران یاور مائی

خواهیم ز دادار که او یار تو باشد

هر طفل که بر روی جهان دیده گشاید

هرچند تهیدست طلب کار تو باشد

هر نابغه کز علم یکی راز گشاید

خود اندکی از دانش بسیار تو باشد

هر غنچه که در شاخ هنر خنده نماید

برگی ز فرآوردۀ گلزار تو باشد

عطار و معزی و سنائی و نظامی

هریک هلی از طبلۀ عطار تو باشد

ملا و منوچهری و خاقانی و قطران

یک قطره ز دریای گهربار تو باشد

ای کوه برافراشته قد همچو دماوند

هر چشمه که جوشد ز چمنزار تو باشد

ابناء بشر یک بیک از عالی و دانی

پروردۀ اندیشه و افکار تو باشد

دستی که شفا بخشد و دستی که کشد تیغ

و آن هر دو به فرمان و ز کردار تو باشد

خون دل بی چاره بشر آب روانست

هر قطرۀ آن از دل غمخوار تو باشد

در مزرع دلها ثمر صلح نشا کن

بگذار جهان عرصۀ گلزار تو باشد

ما را قدح عاطفه لبریز سپاس است

ای آنکه دلم شاد ز دیدار تو باشد