ديار عارفان
اي خراسان اي ديار عنبربين
واي نگين خاتم خاور زمين
اي بهشت آسا ديار عارفان
داغ هجرت برجبين عاشقان
خاك تو زافلاك پرويزن شده
آفرينش گاه علم و فن شده
آبت از خُلد برين جاري شده
قطره قطره دُرّ و مرواري شده
اي تو اقيانوس لبريز از گُهَرْ
خشت خامت هم عيار سيم و زَرْ
اي دَم فيضت مسيحاي خِردْ
وصف تو نابخردان را چون سزد
بس گهرها خفته اندر خاكِ تو
جان فدايِ گوهرانِ پاكِ تو
آنچه ما داريم از احسان تُست
پيردانا طفل اَبْجَدْ خوان تُستْ
ريزههاي خوانِ تو حاتم بَرَدْ
بهرههاي عقلِ تو عالم خُورَدْ
جاودان بادا به هستي نامِ تو
از شراب معرفت پُر جام تو
|