|
شنبه, 20 آبان 1391 ساعت 06:46 |
|
روشنی ها
روشنیها بر جهان از کلبه ها تابیده است
وندرین نیزار ظلمت شیر نر خوابیده است
کلبه های روشن از انوار تقوی و شرف
پروراند در درون خود گهرها چون صدف
کودک هیزم شکن در کلبۀ پست و حقیر
گام زد بر عرصۀ هستی بروی یک حصیر
تیرگیها را بنور عقل خود روشن نمود
زندگانی همچو گلخن بود، او گلشن نمود
|