دریوزه ها

هر یکی در طلب بوسه چو دریوزه بکوی                  با  چه  قربان  صدقه  کای صنم غالیه بوی

تنم  از  فرقت رویت شده باریک  چو موی               «گر تو خواهی که بجوئی دلم امروز بجوی»

* * *

مهر،  شیرازۀ دیوان  حیات  بشر  است                 نبودش  گر که  مروّت بتر از جانور است

هر کجا غنچۀ پرورده بخون جگر است                   هر یکی را به کمین صد ددِ تاراجگر است

* * *

کی به صحرای صفا بذر وفا داده ثمر                     بجز از خون دل و رنج و غم و اشک بصر

دیده بگشای الا دل شدۀ دیده  بدر                     در  ره  دل  همه جائی چه زنی تیشه بسر

* * *

چون  سزد  جام  جوانی  تهی از می باشد           دور گل حیف که بی مطرب و بی نی باشد

در کمین خصم قوی پنجه چنان دی باشد               وصل  اگر  حال  میّسر  نشود  کی  باشد

* * *

اگر این سرکش و خود کامه و بیشرم نبود               بری از عاطفه و عفّت و آزرم نبود

ز  یکی  وصف زبان موم  صفت نرم نبود                  بمواعید پر از مهلکه دلگرم نبود

***

همه جا در خور  این  منزلت و  جاه نه ئی              صاحب  این حشم  و خیمه و خرگاه نه ئی

گل من گر تو خود هرجائی و گمراه نه ئی              رشتۀ عقل رها کرده و خودخواه نه ئی

* * *

کاش  آنروز  که  طنّاز  و  فریبا بودم                       دَرِ  هر دکّۀ  قنّاد  چو حلوا بودم

بچنین خون جگری واقف و بینا بودم                       خاک عالم بسرم گر پی سودا بودم