امیران و فقیران چاپ
مشاهده در قالب PDF چاپ فرستادن به ایمیل
پنجشنبه, 15 تیر 1391 ساعت 03:32

امیران و فقیران


از جماعت آنکه با تقواتر است                            بَهرِ خدمت از همه او سرتر است

شرط شاهی عفّت و تقواستی                          نی که تیغ تیز خون پالاستی

از فقیری تا امیری فرق‌هاست                            فاصله از غرب‌ها تا شرق‌هاست

هر که او از اصل خود گردد جدا                           همچو من گردد غریب و بینوا

کی امیرم من اسیر این زنم                               روز و شب از بَهرِ او جان میکنم

آن زنم کاندر هزاوه مانده است                           صدراعظم از حضورش رانده است

صد شرف دارد بدین شه‌زادگان                          یکدل اندر سینه صد جا دادگان

من کجا و زادۀ شاهان کجا                               ردّ پایِ خیل گمراهان کجا

من که از تقوا زنم دم روز و شب                          روزه و افطار با عنّاب لب!

قصد من زین وصلت بی‌اعتبار                              نَز برای لذّت است و وصل یار

آنهم ایثار از برای میهن است                              زآنکه عقل شاه دست آن زن است

من برای جلب و جذب مام و شاه                        مرتکب گشتم بدین جرم و گناه

ورنه من فرزند رنج و محنتم                                جان نثار و عاشق این مِلّتم

عاشق اندر راه وصلِ یار خود                              می‌کند کوته سر دیوار خود

آخرین بروز رسانی در چهارشنبه, 02 اسفند 1391 ساعت 06:20