آسیابان‌ها

تو ای منکر داور و دین شده                          چو پولاد دل سخت و سنگین شده

الا سالها آسیابان تن                                 کفان پُر ز تاول جبین پر شکن

کجا می‌کشی بار پولاد را!                           سر بیستون پُتک فرهاد را!

لحد تنگ و تار است انبار نیست                     کس آنجا طرف را خریدار نیست

مگر گور مکّارۀ زرگر است                             که پُر کوله بارت ز سیم و زر است

الا ره نورد دیاران دور                                  دل و دیده زآن مهر کُن پر ز نور

دل و جان توانگر کن از درس دین                   برون کن ز دل کید شیطان کین

قدم جز به راه محبّت منه                             بدل‌ها غبار از مشقّت منه

هلا این جهان چاه ظلمانی است                  چو بی بهره از فیض ربّانی است

بپرسیم ره تا به مردان رسیم                       به دریای الطاف سبحان رسیم