خود نکوهی چاپ
مشاهده در قالب PDF چاپ فرستادن به ایمیل
پنجشنبه, 15 تیر 1391 ساعت 23:18

خود نکوهی


الا مست پیمانۀ تاک‌ها                              ز مستی گریبان زده چاک‌ها

به جادوی ساقی خود باخته                       پی آز و شهوت فرس تاخته

هر آنکس که شد مست جام الست             دگر ساغر دل نخواهد شکست

که ساغرشکن‌های هنگامه‌ساز                   ز مستی تاک‌اند گردن فراز

تو ای رهسپار دیار عدم                             بنه جای پای نکویان قدم

که از بدنهادان جهان درهم است                 فلک غرق در شیون و ماتم است

دو روزی که در این سرا سَر کُنی                 مبادا ز غم دیده‌ای تَر کُنی

که صیاد و صید اندرین پهن دشت                هزاران گذشت و یکی برنگشت

دو در بسته معمار بر این سرای                   ز یک در برون رو ز یک در درآی

ازین آمدن وین شدن چیست سود!              کفی آب از رود و از هیمه دود؟

آخرین بروز رسانی در سه شنبه, 03 اردیبهشت 1392 ساعت 06:12