| پنج رنج |
|
|
| جمعه, 16 تیر 1391 ساعت 18:32 |
پنج رنجآرزوها مادران رنج‌هاست ز آن همه دل در قفای گنج‌هاست آرزو ما را كشد بر سلطنت بر پليدی ها و ننگ و مَلعنت آرزو را كشت بايد هر زمان گشت تا ز آن خصم موذی در امان آرزو بندی است بر پای خِرد باز چشم و بال بسته كی پَرد سلطنت زنجير عقل و هوشهاست چشم بند و پنبه اندر گوشهاست ديو تنبار تن بس نيست با اين فَربهی بارها چون كوه هم بر آن نَهی ما چراغ راهِ هر غارتگريم از همه غارتگران خود بدتريم ما خلايق را به عصيان می كشيم بر فساد و جهل و عدوان می كشيم مانع رشد و تلاش خلق‌هاست حدّ رشد عقل‌ها را منتهاست سلطنت يعنی منم، بالاترين نيست با من هيچ موجودی قرين حق ندارد هيچيك از بندگان آورد نامی ز شاهان بر زبان گر کسی گرديد قوت اسب شاه چون بُود از كشمش//، نبود زكاه وای بر حالش كه بدخواهی كند كاين چنين انديشۀ واهی كند ما چه سان ميزان عقل ملّتيم خود دچار اشتباه و علّتيم هر يك از درباريان با صد زبان شاه را رانند با چندين عنان هر كجا دلخواهشان آنجاست شاه گاه در چاه و گهی در اوج ماه عَهد من با خود چنين است ای پدر جُز كلاه خويش نگذارم به سر |
| آخرین بروز رسانی در شنبه, 26 اسفند 1391 ساعت 21:39 |