فرهنگ ما!

فرشتۀ فرهنگ ایران در چنگ یک اژدهای هفت سر، اسیر است که رهائی فراخنای آن از این حالت  بزرگترین وظیفۀ علاقمندان به عظمت و تعالی ایرانست.  این تابلو از نخستین صفحۀ کتاب در چنگ اژدها که یکی از تألیفات منتشر شدۀ من است نقل میشود:

بخدا پستی و ناکامی و بدبختی ما                   ناشی از نحوۀ آموزش فرهنگ شده

ای خدا خانۀ فرهنگ شود کاش خراب              که نداده است نشان راه خطا را ز صواب

* * *

فرهنگ ما اگر،از چنگ اژدها                           دامن کند رها،قامت کند رسا

عفریت بندگی،بگریزد از میان                          دژخیم بردگی، پیکر کند نهان

فرهنگ بی درنگ،از مغز تیره سنگ                 گلهای رنگ رنگ،آرد به بوستان

فرهنگ تابناک ،از قلب تیره خاک                     صد گنج زرّ پاک،بخشد برایگان

قرنی است قرن کار،گیتی به کارزار                ما گرم عشق یار،یا وصف گلرخان

استاد ای عجب!،یک عمر روز و شب               در وصف لعل لب،فرسوده جسم و جان

فرهنگ ما کنون،بی بهره از فنون                   ما راست رهنمون،تا پرتگاه جان

تا کی به کنج غم،فرسوده و دژم                   ای پور زال و جم!،  و ای تودۀ کیان

تا چند ناتوان،پویان ز بهر نان                          چون خیل بردگان،در پیش این و آن

بیکار کارگر،بیمار رنجبر                                 مزدور دربدر، پژمان و ناتوان

متروک ازدواج،فحشا بود رواج                       صد درد بی علاج،ماراست در نهان

ای پیک انقلاب!،برکن ز رخ نقاب!                    بیدار کن ز خواب،این فوج خفتگان

باید من و قلم، قامت کنیم علم                      تا این دیار غم، گردد چو گلستان

با عزت و شرف،سر در میان کف                    یکدل کشیم صف،در جنگ دشمنان

ای ملت غیور،از چیستی صبور؟                    کاین مهد سلم و تور،افتاده در میان

صد درد بی دوا،ماراست در قفا                     وین خود عجب که ما،سرمست دلبران!

کانون مغز ما،با فکر بید پا                              همرنگ گشته تا، مانند هندیان

خود را فنا کنیم ، جنگی به پا کنیم                 عمری دعا کنیم، بر عمر دشمنان

دزدان با چراغ، از نجد تا عراق                        پرکرده اند ایاغ، از خون شرقیان

عصر اتم کجا، افکار بِرهَمن                            علم و هنر کجا،  توصیف لعبتان

این وضع زندگی، وین سرفکندگی                  مرگ است و بندگی،هشیار باش هان

هر بیسواد........، با شهرت پدر                       عاری ز هر هنر،خسبد به پرنیان

اما هنروران، در فکر آب و نان                         مسکین و ناتوان،از دیده خون چکان

تعریف کوه کن، وصف جمال زن                      ما راست علم و فن،  مافوق آرمان

این انحطاط ما،معلول علتی است                   علت چو نافه ایست، فرهنگ ساربان

ابنای ملک را ، فرهنگ رهنماست                  خواهد بچاه ویل – خواهد برد جنان

افراد همچو خاک، فرهنگ کوزه گر                خواهد سبو کند، خواهد نهال دان

کشور چو خانه ایست،فرهنگ خانه دار          گر بد اداره کرد، او بوده جان گران

افراد بذرهاست، فرهنگ برزگر                      مردم نهال هاست ، فرهنگ باغبان

آب است رایگان، فرهنگ آبیار                       افراد تاک هاست، فرهنگ مونشان

افراد غوره هاست، فرهنگ رازبان                خواهد کند نبیذ، خواهد کند  //

این کوه های ما،آبستن از طلاست               هستی بسوزنی، محتاج دیگران

از روس و انگلیس، نالیم ما چرا؟                  فرهنگ خویش را، بنیاد کن چنان

تا انگلیس و روس،بینند گنج ها                    با دست صاحبش،بیرون شده ز کان

فرهنگ رهنماست، افراد راه رو                  خواهد بدهکده، خواهد بشارسان